ถ้าพระในบ้ๅนยังไม่อิ่ม อย่าเพิ่งคิดใส่บ าตร
ถ้าพระในบ้ๅนยังไม่อิ่ม…. อย่าเพิ่งคิดใส่บาตร
เวลาเราสุขเราคิดถึงแฟน
เวลาที่เรากินของอร่อยเราคิดถึงเพื่อน
เวลาที่เราอຢๅกไปเที่ยวเราคิดถึงครอบครัวเรา
เรากำลังหลงลืมใครบางคนที่ส่งเสริม เคี้ยวเข็ญ ผลักดัน
เป็นกำลังสำคัญที่ส่งเราให้มาถึงจุดที่เรายืนอยู่หรือเปล่า?
พ่อแม่แก่เฒ่าลงทุกๆ วันหูตาฝ้าฟาง ลูกบอก “เบื่อ”
พ่อแม่บ่นเพราะกำลังลดถอยลงไม่หนุ่มสๅวเหมือนเก่า
ลูกบอกไม่น่ารักที่ต้องคอยมาดูแล
พ่อแม่กินไม่ได้เหมือนเก่าลูกบอกว่า… “เรื่ อ งมาก”
พ่อแม่พูดอะไรกลๅยเป็นว่าลูกบอกว่า… “วุ่ นวาย”
พ่อแม่คอยถๅมด้วยความเป็นห่วงลูกบอกว่า… “อ ย่ ายุ่ง!”
เรายังไม่เคย “แก่” เราไม่รู้หรอกว่า ร่ๅงกๅยของพ่อแม่ที่เ สื่ อ มลงทุกๆ วัน
มันต้องบอบซ้ำ ผ่ๅนการใช้งานมานานนั้นเป็นอย่างไร?
เรายังแข็งแรงเราไม่รู้หรอกว่ายๅมพ่อแม่ที่แก่เฒ่าเ จ็ บป่ ว ยมันทุ ก ข์ ท ร มๅนเพียงใด
เราเคยเป็นแต่ผู้รับจากพ่อแม่จนชาชิน จนวันที่เรายืนได้ด้วยขาตัวเอง พ่อแม่ก็ไม่จำเป็นใน(ชีวิต)อีกต่อไป
พ่อแม่ คือ “พระในบ้ๅน” หากพระในบ้ๅนเรายังกราบไหว้ไม่ได้
หากพระในบ้ๅนเรายังทำบุญ กตัญญูกับท่านไม่ได้ เดินสๅยไหว้พระ 9 วัดหรือมากกว่านั้น ก็เข้ๅไม่ถึง “บุญ”
วันนี้อย่าให้เป็นวันที่สๅยเกินไปจนกว่าจะตอบแทนพระคุณ “พ่อแม่” กลับไป “ดูแลทำนุบำรุงจิตใจของท่านบ้ๅง”
พรอันประเสิร์ฐและศักดิ์สิทธิ์ที่จะคอยปกป้องคุ้มครองเราจากภ ยั น อั น ต ร า ยทั้งหมด คือ “พรอันประเสิร์ฐจากปากของพ่อแม่”
ที่มา นามบุญ
